Coraz więcej dzieci i młodzieży zmaga się z depresją. Narodowy Fundusz Zdrowia podaje, że liczba niepełnoletnich pacjentów leczących się na zaburzenia lękowe oraz depresyjne wzrosła o 120% w ciągu ostatnich lat. Objawy tych zaburzeń są inne u dzieci niż u dorosłych – jak zatem rozpoznać depresję u młodzieży i jak wspierać nastolatków?

Jak podaje najnowszy raport UNICEF (Keeley i in. 2021) na temat dobrostanu dzieci i młodzieży (stworzony na podstawie badań w 21 krajach na świecie), ponad 13% nastolatków w wieku 10–19 lat mierzy się ze zdiagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi. To blisko 86 milionów młodych ludzi w wieku 15–19 lat i 80 milionów w wieku 10–14 lat na świecie!

Spośród zgłaszanych dolegliwości lęk i depresja stanowią największy odsetek (blisko 40%) wszystkich diagnozowanych zaburzeń. Niezdiagnozowana na czas i nieleczona depresja u młodzieży ma szereg negatywnych skutków. W skrajnych przypadkach może skończyć się nawet śmiercią.

Jak zatem wspierać nastolatków i młodzież zmagającą się z depresją?

Depresja u młodzieży – jak rozpoznać, objawy

Depresja nie jest łatwa do rozpoznania, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Objawy mogą być często traktowane jako normalne zmiany emocjonalne i psychologiczne zachodzące wraz z rozwojem dziecka i wkraczaniem w kolejne fazy dorastania.

Podstawowymi objawami depresji są: smutek, poczucie beznadziejności i zmiany nastroju. Oznaki i objawy depresji u dzieci obejmują także: wycofanie społeczne, rozdrażnienie lub złość, napady agresji. Często możemy zaobserwować zmiany w apetycie – zwiększony lub zmniejszony apetyt oraz brak koncentracji na codziennych czynnościach w szkole czy w domu, oraz zaburzenia snu – bezsenność lub zwiększona potrzeba snu, zmęczenie i niska energia. Nie u wszystkich dzieci i nastolatków zaobserwujemy powyższe objawy. Wiele z nich wykazuje różne objawy w zależności od czasu i okoliczności.

Depresję u młodzieży i nastolatków może zdiagnozować tylko lekarz-psychiatra. Wczesne skierowanie do specjalisty i zapewnienie wsparcia psychologa ma olbrzymi wpływ na skuteczność leczenia.

Nauczyciele, tak jak rodzice, mogą na bieżąco obserwować zmiany, jakie zachodzą u uczniów i uczennic – również te negatywne. Na co więc powinni zwracać uwagę?

Młodzież cierpiąca na depresję skarżą się głównie na uczucie przewlekłego zmęczenia, czego objawem może być „pokładanie się” na ławce szkolnej, z kolei rodzice często mówią też, że ich dzieci się „snują” i dużo śpią. Częstym objawem jest anhedonia – ucznia nic nie cieszy, wszystko przyjmuje negatywnie. W rozpoznaniu depresji u nastolatków ważna jest jednak świadomość, że to zaburzenie może przejawiać się również zupełnie inaczej, poprzez pobudzenie psychoruchowe, nerwowość, nadmiar energii czy poirytowanie połączone z brakiem umiejętności skupienia się.

– To chyba najczęstszy kłopot, który mają rodzice czy nauczyciele obserwujący młodego człowieka. W powszechnym przekonaniu w depresji dominuje obraz osoby wycofanej, smutnej, bez energii do życia. Tymczasem u nastolatków wygląda to zupełnie inaczej, co powoduje, że dorośli albo bagatelizują pozostałe objawy albo negują już postawioną diagnozę – tłumaczy Marta Puciłowska, wiceprezeska Fundacji Szkoła z Klasą.

ZOBACZ TAKŻE: DEPRESJA A NOWOTWORY

depresja u nastolatków

Co powoduje depresję u młodych osób?

Podobnie jak u dorosłych, depresja u młodzieży może mieć różne przyczyny, które mogą odnosić się do zdrowia fizycznego, wydarzeń życiowych, historii rodziny, środowiska, podatności genetycznej czy zaburzeń biochemicznych.

Depresja nie jest przemijającym nastrojem ani stanem, który ustąpi bez odpowiedniego leczenia.

Do najczęstszych przyczyn rozwoju choroby u dzieci i nastolatków zaliczamy: trudności rodzinne, stresujące doświadczenia życiowe, negatywny sposób postrzegania świata – obniżona samoocena, wykorzystywanie fizyczne, emocjonalne lub seksualne, nadużycia lub zaniedbania ze strony rodziców, historia rodzinna depresji lub innych problemów ze zdrowiem psychicznym, traumatyczne wydarzenie, np. rozstanie rodziców, żałoba, problemy w szkole lub innymi dziećmi, choroby i problemy zdrowotne takie jak otyłość.

WARTO ZAJRZEĆ: JAK TO JEST MIEĆ DEPRESJĘ

Depresja u młodzieży – jak wspierać?

Jeśli nauczyciel wie, że u ucznia bądź uczennicy została zdiagnozowana depresja, kluczowe jest, aby zaplanował działania dopasowane do stanu zdrowia podopiecznego, najlepiej wspólnie z nim/nią, z psychologiem lub lekarzem prowadzącym i rodzicami.

– Depresja i zaburzenia nastroju to choroby, w których realne jest zagrożenie życia ucznia lub uczennicy. Warto uświadomić sobie, że często to, co nauczyciel czy nauczycielka mogą zaobserwować w klasie, to nie złe zachowanie ani konsekwencja niewłaściwego wychowania. Może to być szczególnie trudne dla nauczycieli, jeżeli w obrazie klinicznym depresji najsilniej wyrażone są drażliwość i niechęć do kontaktów, agresja lub wrogość – podkreśla dr Magdalena Śniegulska, psycholożka, ekspertka współpracująca z Fundacją Szkoła z Klasą.

Wielu dorosłych uważa, że ich główne zadanie w opiece nad dziećmi i młodzieżą polega na udzielaniu rad i znajdowaniu gotowych rozwiązań. Tymczasem w sytuacji nastolatka i młodzieży z depresją istotne jest przywrócenie poczucia kontroli, panowania nad własnym życiem, nawet w niewielkim zakresie.

– Przede wszystkim należy dać młodej osobie możliwość opowiedzenia o tym co czuje bez osądzania, pouczania czy krytykowania, nawet jeśli wydaje nam się to irracjonalne. Jeżeli dziecko mówi o myślach samobójczych, trzeba zachować czujność, ale i spokój. Nie należy panikować! Nasze opanowanie będzie działało wyciszająco na dziecko. Jeśli tylko jest to możliwe, dajmy mu czas i przestrzeń na płacz, złość i inne trudne emocje. Pokazujmy pewność siebie, wiarę w przyszłość, determinację w szukaniu rozwiązań. Warto też po prostu pytać „Jak mogę ci pomóc?” – tłumaczy dr Magdalena Śniegulska.

Jak się leczy depresję u dzieci? 

Jeśli objawy charakterystyczne dla depresji utrzymują się co najmniej dwa tygodnie, warto wybrać się z dzieckiem do lekarza i upewnić się, że nie mają one fizycznych przyczyn. Jeśli badania nic nie wykażą, specjalista skieruje dziecko na konsultacje do psychiatry czy psychologa.

Często przyczyna depresji tkwi w środowisku, w rodzinie, a samopoczucie dziecka jest tylko objawem tej choroby, różnych jej problemów, trudności czy rozpadów w rodzinie. Specjalista może skierować dziecko na terapię psychologiczną: terapię poznawczo-behawioralną, terapię interpersonalną, terapię rodzinną czy indywidualną.

U dzieci i młodzieży jest to głównie praca z psychologiem czy psychoterapeutą nierzadko terapeutą środowiskowym. Do leczenia musi być zaangażowany także zespół specjalistów. W przypadku leczenia depresji u nastolatków nie zawsze wskazana jest farmakoterapia. Jeśli lekarz psychiatra nie widzi poprawy, może rozważyć wdrożenie leków antydepresyjnych.

źródło: materiały prasowe

PRZEJDŹ DO: PSYCHOLOGIA