Mięsaki to grupa nowotworów pochodzenia mezenchymalnego o dużej złośliwości i niekorzystnym rokowaniu. Najczęstszą lokalizacją mięsaków w obrębie układu rodnego jest macica. Szacuje się, że mięsak macicy stanowi 4-9% nowotworów zlokalizowanych w tym narządzie oraz 1% ogółu nowotworów ginekologicznych.

Mięsak macicy to nowotwór, który cechuje niska zapadalność i brak stadium przedinwazyjnego. Z tego powodu dotychczas nie opracowano skutecznych badań przesiewowych ukierunkowanych na wykrywanie mięsaków macicy.

Mięsaki macicy

Mięsaki układu rozrodczego rozpoznaje się u kobiet w każdym wieku, a szczyt zachorowań przypada na piątą i szóstą dekadę życia. U dzieci i młody kobiet w pochwie rozwija się najczęściej mięsak o wyglądzie gron winorośli – sarcoma botryoides.

Jak podkreślają specjaliści – każde niepokojące plamienie z dróg rodnych u dzieci, jak i dorosłych powinno być diagnozowane ze względu na częstą lokalizację mięsaków w obrębie pochwy. Nietypowe plamienia stanowią objaw, który należy skonsultować z ginekologiem.

Szczegółowe rozpoznanie mięsaka macicy ustalane jest na podstawie wyniku badania histopatologicznego. Klasyfikacja mięsaków podścieliskowych i gładkokomórkowych obejmuje stopnie od I (nowotwór ściśle ograniczony do macicy) aż do stopnia IVB (przerzuty odległe).

W przypadku nowotworu układu rozrodczego jakim jest mięsak macicy, najbardziej skuteczną metodą leczenia jest radykalne leczenie chirurgiczne. Zabieg polega na usunięciu narządu rodnego.

Wykorzystanie leczenia uzupełniającego (chemioterapia, hormonoterapia, radioterapia) jest rozpatrywane indywidualnie w przypadku każde pacjentki.

mięsaki macicy

Mięsak podścieliskowy macicy

Ten rodzaj mięsaka macicy rozpoznawany jest najczęściej u młodszych kobiet – przed menopauzą. Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu macicy z przydatkami. Leczeniem uzupełniającym w przypadku mięsaka podścieliskowego jest radioterapia, która zmniejsza częstość nawrotów miejscowych (wznowy).

Mięsak podścieliskowy macicy cechuje się obecności receptorów hormonalnych i wykazuje wrażliwość na hormonoterapię.

Mięsak gładkokomórkowy (LMS)

Mięsak gładkokomórkowy rozwija się z reguły w warstwie mięśniowej macicy. Rozpoznawany jest nierzadko przypadkowo w badaniu pooperacyjnym usuniętej macicy. Mięsak LMS charakteryzuje się wysokim ryzykiem nawrotu miejscowego choroby.

Leczenie polega na całkowitym i radykalnym usunięciu chirurgicznym macicy (bez usuwania przydatków). Radioterapia nie znajduje standardowego zastosowania w leczeniu te jednostki, a chemioterapię można rozważyć w przypadku zaawansowania choroby w stadium III.

Mięsak niezróżnicowany

Niezróżnicowany mięsak trzonu macicy cechuje się agresywnym przebiegiem i niekorzystnym rokowaniem. Leczenie chirurgiczne obejmuje usunięcie macicy wraz z przydatkami oraz wszystkich zmian stwierdzonych w jamie brzusznej.

Leczenie uzupełniające niezróżnicowanego mięsaka macicy stanowi chemioterapia (ifosfamid z doksorubicyną)

Gruczolakomięsak

W przypadku gruczolakomięsaka leczenie chirurgiczne i uzupełniające jest analogiczne jak w przypadku mięsaków podścieliskowych. Rokowania w przypadku wykrycia gruczolakomięsaka zależą od możliwości całkowitego usunięcia macicy z przydatkami. Leczenie uzupełniające opiera się na hormonoterapii.

Mięsakorak macicy

Mięsakoraka charakteryzuje bardzo agresywny przebieg. Jest to nowotwór o charakterze mieszanym, zbudowany ze złośliwych komponentów: nabłonkowego i mezenchymalnego.

W przypadku mięsakoraka leczenie polega na całkowitym usunięciu macicy wraz z usunięciem węzłów chłonnych miednicy i węzłów okołoaortalnych. Zastosowanie znajduje radioterapia (bez wpływu na czas przeżycia całkowitego), a jako postępowanie uzupełniające stosowana jest chemioterapia (paklitaksel z karboplatyną).

ZOBACZ: NOWOTWORY GINEKOLOGICZNE