Rak sromu stanowi kilka procent ogółu złośliwych nowotworów zlokalizowanych w kobiecych narządach płciowych. Większość zachorowań dotyczy kobiet po 60 roku życia. Wśród nowotworów sromu najczęściej występuj rak płaskonabłonkowy. W jego komórkach stwierdza się zazwyczaj obecność DNA wirusa HPV. Rak sromu to choroba w której rokowanie zależy od stopnia zaawansowania procesu nowotworowego. W przypadku zdiagnozowania nowotworu sromu na wczesnym etapie i braku przerzutów w węzłach chłonnych – rokowanie jest dobre.

Rak sromu – przyczyny

Rak sromu jest chorobą rzadką, w Polsce notuje się kilkaset zachorowań rocznie. W ostatnich latach obserwuje się zachorowania również u młodszych kobiet.

Większość stanów przednowotworowych sromu rozwija się na podłożu zakażeń wirusem HPV (typ 16). Częstość progresji zmian do nowotworu inwazyjnego wynosi 3-4%. Drugą grupę nowotworów sromu stanowią zmiany nie związane z HPV i powstające na podłożu przewlekłych zmian zapalnych.

Diagnostyka i objawy raka sromu

Rak sromu jest rozpoznawany w większości przypadków w zaawansowanym stopniu. Nie istnieją badania przesiewowe w kierunku wczesnego wykrywania nowotworów sromu.

Rak sromu może rozwijać się bezobjawowo, ale mogą towarzyszyć mu takie symptomy jak: świąd, pieczenie, dyskomfort i ból. W badaniu lekarskim stwierdza się – w zależności od etapu choroby – owrzodzenie, naciek lub kalafiorowatą narośl.

Do badań dodatkowych przeprowadzanych u pacjentek z nowotworem sromu należą: wulwoskopia, badanie cytologiczne, przezpochwowe badanie cytologiczne, rtg klatki piersiowej i usg jamy brzusznej.

Wszystkie podejrzane i niepokojące zmiany sromu powinny być weryfikowane w badaniu histopatologicznym pobranego wycinka.

Nowotwór sromu – leczenie

  • Leczenie chirurgiczne raka sromu – metoda z wyboru. Rodzaj operacji zależy od wielkości guza, stanu węzłów chłonnych, lokalizacji ogniska choroby i stanu ogólnego Pacjenta. Chirurgia obejmuje od miejscowego wycięcia zmiany do radykalnego usunięcia sromu
  • Radioterapia – stosowana w raku sromu jako leczenie uzupełniające po chirurgicznym usunięciu zmienionych przerzutowo węzłów chłonnych lub jako leczenie radykalne gdy operacja chirurgiczna jest niemożliwa.
  • Chemioterapia raka sromu – stosowana przedoperacyjnie w celu ograniczenia masy guza i uzyskania możliwości zabiegu chirurgicznego. Samodzielną chemioterapię raka sromu stosuje się również u chorych z nawrotem niepoddajacym się leczeniu miejscowemu
  • Postępowanie paliatywne – chemioterapia mająca na celu zahamowanie rozwoju choroby, stosuje się je u pacjentek, które nie kwalifikują się do operacji ani naświetlania. Najczęściej stosuje się programy dwulekowe z pochodną platyny w skojarzeniu z paklitakselem, topotekanem, gemcytabiną, winorelbiną lub fluorouracylem.