Tegoroczny Kongres ESMO przyniósł wiele istotnych doniesień z zakresu leczenia raka płuca, raka piersi, raka jajnika i raka prostaty. Wybrane informacje zostały przedstawione podczas konferencji zorganizowanej przez Modern Healthcare Institute oraz Polską Koalicję Pacjentów Onkologicznych z udziałem ekspertów klinicznych – prof. Macieja Krzakowskiego, prof. Radosława Mądrego, dr hab. Barbary Radeckiej i dr hab. Iwony Skonecznej.

Dyskusja, która wywiązała się po prezentacjach, dotyczyła rzeczywistej wartości terapii onkologicznych oraz perspektywy ich dostępności dla polskiego pacjenta. Każdy z zaproszonych ekspertów miał wolny wybór w selekcji najważniejszych ich zdaniem doniesień. A te były zarówno pozytywne – niosąc dobre wiadomości dla chorych i ich lekarzy, jak i negatywne – raportując zawiedzione nadzieje.

ZOBACZ WIĘCEJ: DONIESIENIA Z ESMO DOTYCZĄCE IMMUNOTERAPII

Rak płuca

Rak płuca jest najczęściej diagnozowanym nowotworem w Polsce. Stanowi ok. 20% wszystkich wykrytych chorób onkologicznych. Środowisko medyczne, jak i pacjenci z uwagą śledzą wszelkie najnowsze badania i doniesienia, które mogą okazać się pomocne w leczeniu tego nowotworu.

Wybrane przez prof. M. Krzakowskiego doniesienia zapoczątkowało badanie, które dowiodło braku skuteczności stosowania uzupełniającej radioterapii po zabiegi operacyjnym u chorych w 3. stopniu zaawansowania. Okazało się, że powikłania sercowo-naczyniowe i płucne po radioterapii niwelują jej ewentualny pozytywny efekt, znacznie podnosząc ryzyko zgonu.

Natomiast kolejne przedstawione badanie ugruntowało wartość 3-letniego leczenia ozymertinibem u chorych po resekcji miąższu płucnego, z mutacją w genie EGFR. To leczenie, oprócz zmniejszenia ryzyka zgonu o 40%, radykalnie ogranicza możliwość przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego (1% versus 10% dla placebo).

Kolejne ważna, pozytywna wiadomość dla chorych na raka płuca dotyczy wartości leczenia konsolidującego przeciwciałem anty-PDL1 (durwalumabem) po jednoczesnej radio i chemioterapii, które jest prowadzone z intencją wyleczenia radykalnego. Już z wcześniejszych wyników badania PACIFIC znany był zysk w medianie przeżycia całkowitego w przypadku chorych na nieoperacyjnego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) w III stadium w wysokości 18,4 miesiąca (ponad 1,5 roku). Prezentowane badanie dotyczyło obserwacji 4-letniej. Około 50% pacjentów w badaniu pozostawało przy życiu po tym okresie. U ok. 35% pacjentów z NDRP otrzymujących durwalumab nie doszło do progresji choroby w trakcie czterech lat obserwacji. Prezentowane na ESMO 2020 badanie potwierdziło trwały charakter tej korzyści.

Ostatnie z prezentowanych doniesień w raku płuca dotyczyło 5-letniej obserwacji wyników leczenia inhibitorem punktów kontrolnych anty PD1 (pembrolizumab) w porównaniu z chemioterapią, gdzie podwojenie czasu przeżycia całkowitego okazało się korzyścią o trwałym charakterze.

Rak piersi

Rak piersi jest jednym z największych zagrożeń dla życia kobiet. Po raz pierwszy od ponad 20 lat obserwujemy postęp w leczeniu luminalnego wczesnego raka piersi. W randomizowanym badaniu 3. fazy, porównano 2 lata stosowania abemacyklibu (inhibitora CDK4/6) skojarzonego z hormonoterapią z wyłączną terapią hormonalną w grupie 5600 chorych na wczesnego luminalnego HER2 ujemnego raka piersi, z wysokim ryzykiem nawrotu, po pierwotnym radykalnym leczeniu. Wykazano znaczące zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby inwazyjnej i 30% redukcje ryzyka odległego rozsiewu choroby.

Dla chorych z potrójnie ujemnym rakiem piersi, najtrudniejszym do leczenia, jedna wiadomość była dobra, a druga zła. Niestety, nadzieje pokładane w badaniu, które miało potwierdzić skuteczność stosowania atezolizumabu w immunoterapii dla tego typu zaawansowanego raka piersi, zostały zawiedzione i skuteczność tego leczenia nie została potwierdzona.

Natomiast oczekiwany efekt w postaci podwójnego zmniejszenia ryzyka progresji i dwukrotnego wydłużenia mediany przeżycia całkowitego został osiągnięty w badaniu zastosowania przeciwciała wycelowanego w cel molekularny, skojarzonego z cytostatykiem – sacituzumab govitecan, u chorych mocno przeleczonych, po kilku cyklach chemioterapii, a ok 60% także po immunoterapii.

Nowotwór jajnika

W 2018 roku na całym świecie raka jajnika rozpoznano u niemal 300 000 pacjentek, a około 185 000 kobiet zmarło z tego powodu. Choroba ta jest ósmą najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów wśród kobiet. Około 22% pacjentek z rakiem jajnika ma mutację w genach BRCA1/2. W ostatnich latach dokonał się jednak znaczący postęp w zakresie diagnostyki molekularnej oraz leczenia raka jajnika, zwłaszcza w grupie pacjentek ze wspomnianą mutacją genową.

Doniesienia wybrane przez prof. Radosława Mądrego w trzech przypadkach miały negatywny charakter. Ostatecznie potwierdzono brak skuteczności leczenia raka jajnika trabektydyną oraz niezasadność prób odejścia od tradycyjnego cyklu podawania paclitakselu z carboplatyną co 3 tygodnie. Również nie zostały potwierdzone korzyści w leczeniu raka jajnika immunoterapią.

Dobre wiadomości przyniosło natomiast badanie dotyczące podtrzymującego leczenia olaparybem chorych na nowo zdiagnozowanego raka jajnika z mutacją germinalną lub somatyczną, gdzie niemal połowa pacjentek (48,3%) przeżyła bez progresji 5 lat, czyli aż o 3,5 roku dłużej niż w stosunku do braku leczenia podtrzymującego (placebo).

Zdaniem prof. Radosława Mądrego to badanie może zmienić praktykę kliniczną leczenia raka jajnika. Możliwość wieloletniego oddalania progresji choroby i uzyskiwanie przeżyć długoletnich to przełom, na który czekano.

ZOBACZ WIĘCEJ: NOWOTWORY BRCA-ZALEŻNE

Rak prostaty

Rak prostaty zajmuje u mężczyzn drugie miejsce w zestawieniu zapadalności i umieralności z powodu nowotworów złośliwych. W Polsce zachorowania na raka gruczołu krokowego podwoiły się w ciągu ostatnich 10 lat. Wybór optymalnej terapii oraz zalecanego leczenia zależy przede wszystkim od interpretacji wyników badań diagnostycznych, stopnia zaawansowania raka prostaty, charakterystyki patomorfologicznej guza, oceny stopnia stężenia markera PSA w surowicy, objawów raka prostaty, a także wieku i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Leki hormonalne poprawiają znacznie efekty terapii raka prostaty rozpoznanego już w momencie przerzutów. Na ESMO 2020 zaprezentowane zostało badanie, które udowodniło zysk ze stosowania takich leków na wczesnym etapie leczenia, w postaci czasu przeżycia dłuższego o trzy lata. W naszych warunkach dostęp do tych leków jest na dużo późniejszym etapie choroby i nie dla wszystkich.

Rak prostaty występuje dziedzicznie. Największe ryzyko jest związane z mutacjami BRCA 1 i 2. Powodują one większą zjadliwość choroby i większą śmiertelność. Inhibitory PARP wykazują skuteczność dla tej grupy chorych – zwłaszcza z mutacją BRCA2. Zaprezentowane zostało badanie dotyczące istotnej poprawy przeżycia całkowitego z 14,7 do 19,1 miesiąca u chorych na raka prostaty z mutacjami w genie BRCA 1 i 2 lub ATM, leczonych olaparybem.

Wykłady prelegentów konferencji Post-ESMO: najważniejsze doniesienia z kongresu ESMO 2020 z zakresu leczenia raka płuca, piersi, jajnika i prostaty zakończyły się dyskusją na temat znaczenia zaprezentowanych doniesień dla polskiego pacjenta onkologicznego. Kontekstem był opracowany przez Modern Healthcare Institute raport „Rozwój terapii lekowych w leczeniu chorych na nowotwory. Nowości. Innowacje. Przełomy” na temat przełomowości i istotności terapii onkologicznych oraz kryteriów ich mierzenia, jako potencjalnych wskazówek refundacyjnych.

źródło: materiały prasowe

POLECAMY: AKTUALNOŚCI