Rak prostaty – objawy, leczenie, rokowania

Rak prostaty (rak stercza, rak gruczołu krokowego) zajmuje u mężczyzn drugie miejsce w zestawieniu zapadalności i umieralności z powodu nowotworów złośliwych. Liczba diagnozowanych chorych z rakiem prostaty rośnie w większości rozwiniętych krajów świata, głównie w wyniku upowszechnienia się oznaczania stężenia markera nowotworowego PSA w surowicy u osób bez klinicznych objawów raka prostaty (tzw. skrining), dzięki większej świadomości zdrowotnej oraz wydłużaniu się długości życia mężczyzn. W Polsce zachorowania na raka gruczołu krokowego podwoiły się w ciągu ostatnich 10 lat.

W poniższym artykule przygotowanym we współpracy z ekspertami z zakresu uroonkologii zawarto aktualne informacje na temat objawów raka prostaty, standardów leczenia oraz rokowania w chorobie.

Rak prostaty – objawy

Kluczową rolę we wczesnym wykryciu raka gruczołu krokowego odgrywa znajomość niepokojących symptomów i potencjalnych objawów raka prostaty, których wystąpienie powinno stanowić sygnał do pilnej konsultacji z lekarzem – urologiem.

U niektórych chorych występują dolegliwości i pewne niepokojące symptomy ze strony dolnych dróg moczowych, będące raczej następstwem współistnienia łagodnego rozrostu stercza. Niekiedy pierwszym objawem raka prostaty w stadium uogólnionym są bóle kostne wywołane przez przerzuty guza nowotworowego.

Rak prostaty w zdecydowanej większości przypadków (>75%) zostaje rozpoznany we wczesnym stadium rozwoju. Na tym etapie nowotwór nie wywołuje specyficznych objawów klinicznych lub może być mylony z inną chorobą.

Najczęstszym objawem raka prostaty są trudności w oddawaniu moczu oraz częstomocz. Każdy mężczyzna z takimi objawami powinien być zbadany przez urologa. Zdarza się, że rosnący guz nie powoduje wymienionych objawów raka prostaty, a na rozpoznanie naprowadzają symptomy związane z naciekiem okolicznych tkanek lub przerzutami raka do kości (bóle, złamania patologiczne, niedokrwistość) i węzłów chłonnych biodrowych.

Wczesne objawy raka gruczołu krokowego

Na wczesnym etapie rozwoju nowotworu prostaty, ze względu na to, że gruczolakoraki rozwijają się zwykle w tylnej części strefy obwodowej gruczołu, alarmowe objawy raka prostaty zwykle nie występują. U mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego pojawiają się dolegliwości powodowane przeszkodą podpęcherzową, które są zupełnie niezależne od rozwijającej się choroby nowotworowej.

Najczęstszymi objawami jakie daje rak prostaty zaawansowany miejscowo są skutki przeszkody podpęcherzowej. U niewielu chorych pojawia się krwiomocz, zakażenia dróg moczowych oraz nasilone dolegliwości związane z mikcją wtórne do przeszkody podpęcherzowej.

Symptomy raka prostaty

Rzadko u chorych z masywnym zajęciem węzłów chłonnych pojawiają się obrzęki kończyn dolnych. U mężczyzn z przerzutami do kości często występują takie objawy raka prostaty jak: dolegliwości bólowe, rzadziej osłabienie siły mięśniowej kończyn dolnych lub objawy raka prostaty związane z porażeniem spowodowanym kompresją rdzenia kręgowego.

Przerzuty raka prostaty w kościach zwykle występują w kręgosłupie, żebrach, kościach miednicy i czaszki oraz w nasadach kości długich. Objawem zaawansowanego raka prostaty może być w takiej sytuacji silny ból.

ZOBACZ: NAJCZĘSTSZE OBJAWY NOWOTWORÓW

Jak wykryć raka prostaty?

Zasadnicze znaczenie dla rozpoznania groźnej choroby jaką jest rak prostaty ma określenie stężenia PSA w surowicy, aczkolwiek należy podkreślić, że marker ten nie jest swoisty dla raka gruczołu krokowego – jego stężenie wzrasta także w następstwie rozrostu łagodnego oraz zapalenia stercza. Podwyższone stężenie markera nowotworowego PSA w surowicy osoby z podejrzeniem raka, nie może być traktowane jako jednoznaczny objaw raka prostaty.

Za normę przyjęto następujące wartości PSA w zależności od wieku: 2,5 ng/ml do 49 roku życia, 3,7 ng/ml do 54 roku życia, 4,0 ng/ml do 59 rż, 5,4 ng/ml do 64 rż. i 6,6 ng/ml do 74 roku życia.

Zgodnie z najnowszymi doniesieniami naukowymi, istnieją kontrowersje czy skrining raka prostaty oparty na PSA i badaniu per rectum oraz leczenie wcześnie wykrytych nowotworów gruczołu krokowego ma wpływ na zmniejszenie umieralności i wydłużenie czasu życia pacjentów.

Narodowy Instytut Raka w USA uważa, że nie udowodniono wpływu badań przesiewowych PSA na zmniejszenie umieralności z powodu tak podstępnej choroby jaką jest rak prostaty. Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ASCO) zaleca, aby zasadność oznaczania PSA omawiać indywidualnie z mężczyznami, których przewidywany czas przeżycia wynosi 10 lat.

Rak gruczołu krokowego – diagnostyka

U części chorych raka gruczołu krokowego można wykryć na podstawie badania palcem przez odbytnicę. Wartość diagnostyczna tego badania jest jednak ograniczona i zależy od doświadczenia badającego.

Wskazane jest wykonanie ultrasonografii przezbrzusznej (TAUS), oceniającej układ moczowy oraz ultrasonografii przezodbytniczej (TRUS) sondą wysokiej czułości pozwalającą wykryć niepalpacyjne ogniska raka prostaty. Ultrasonografia przezodbytnicza pozwala uwidocznić granicę i strukturę wewnętrzną gruczołu krokowego. Nieprawidłowy wynik TRUS stwierdza się u około 20% chorych na raka prostaty. Badanie TRUS jest najbardziej dostępnym i powszechnym narzędziem służącym do bezpośredniego obrazowania stercza.

Tomografia komputerowa jamy brzusznej

Zaleca się przeprowadzenie badań oceniających miejscowe zaawansowanie kliniczne nowotworu stercza i – z wyjątkiem nowotworów o małym ryzyku rozsiewu – także obecność przerzutów raka prostaty (tomografia komputerowa jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej, scyntygrafia kośćca).

Najlepsza metodą oceny występowania przerzutów kostnych w przypadku podejrzenia rak prostaty jest scyntygrafia układu kostnego. U chorych ze stężeniem PSA poniżej 20 ng/ml nie ma generalnie wskazań do wykonania scyntygrafii kości.

Rezonans magnetyczny w kierunku raka prostaty

Badanie obrazowym przydatnym w przypadkach nowotworu miejscowo zaawansowanego jest wieloparametryczne badanie rezonansu magnetycznego (mpMR). W badaniu oprócz klasycznej morfologii radiologicznej ocenia się metabolizm, perfuzję tkankową oraz dyfuzję wody. Badanie mpMR wykorzystuje się zarówno w diagnostyce zmian pierwotnych w celu ustalenia stopnia zaawansowania guza prostaty oraz w diagnostyce miejscowych nawrotów raka gruczołu krokowego.

Biopsja raka prostaty

Szczegółowe rozpoznanie raka gruczołu krokowego określa się najczęściej na podstawie badania histopatologicznego materiału pobranego podczas przezodbytniczej biopsji raka prostaty wykonanej pod kontrolą badania ultrasonograficznego TRUS. Nowością na tym polu jest tzw. biopsja fuzyjna prostaty pod kontrolą rezonansu magnetycznego. Biopsja fuzyjna zwiększa wykrywalność raka gruczołu krokowego oraz ogranicza do minimum konieczność wykonywania ponownych biopsji.

Leczenie raka prostaty

Wybór optymalnej terapii oraz zalecanego leczenia w przypadku diagnozy: rak prostaty – zależy przede wszystkim od interpretacji wyników wspomnianych wcześniej badań diagnostycznych, stopnia zaawansowania raka prostaty, charakterystyki patomorfologicznej guza, oceny stopnia stężenia markera PSA w surowicy, objawów raka prostaty, a także wieku i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Biorąc pod uwagę różnice w biologii raka gruczołu krokowego, decyzje o leczeniu raka prostaty podejmuje się uwzględniając przewidywany czas przeżycia oraz czynniki pozwalające zaliczyć nowotwór do jednej z trzech grup: rak prostaty z niskim ryzykiem, rak gruczołu krokowego pośredniego ryzyka, rak stercza z wysokim ryzykiem.

Rak stercza – aktywna obserwacja

W przypadku raków stercza o niskim ryzyku można przyjać postawę tzw. aktywnego obserwowania. Natychmiastowe leczenie radykalne raka prostaty tej grupy chorych może nie tylko nie wydłużać ich życia, ale obarczone jest ryzykiem powikłań. Leczenie przeciwnowotworowe podejmuje się, gdy lekarz stwierdzi progresję choroby.

Leczenie chirurgiczne raka prostaty

Radykalne leczenie chirurgiczne raka prostaty ma zastosowanie u pacjentów z guzem ograniczonym do stercza. Zabiegi chirurgiczne stosowane w przypadku raka stercza to prostatektomia radykalna, otwarta z dostępu załonowego lub laparoskopowe usunięcie gruczołu krokowego wraz z pęcherzykami nasiennymi oraz węzłami chłonnymi.

W przypadku zabiegów chirurgicznych możliwe jest wykonanie operacji raka prostaty przy użyciu robota (system da Vinci). Zastosowanie systemy da Vinci pozwala na większą precyzję wykonywanego zabiegu oraz ogranicza skutki uboczne operacji.

Raka prostaty – leczenie napromienianiem

Radioterapia wraz z chirurgią onkologiczną jest podstawową metodą leczenia chorych na raka gruczołu krokowego.

Leczenie napromienianiem (teleradioterapia i brachyterapia raka prostaty) stosuje się u chorych na raka gruczołu krokowego o zaawansowaniu cT1-T3 N0 M0 i w wybranych przypadkach u pacjentów z T4 ora N(+). Zastosowanie  w leczeniu raka prostaty znajduje m.in. robot CyberKnife.

Technologia polegająca na zastosowaniu skupionej wiązki fal uderzeniowych o wysokim natężeniu (HIFU) znajduje zastosowanie w leczeniu nowotworu ograniczonego do gruczołu krokowego. Procedura HIFU nie jest obecnie refundowana w Polsce.

Hormonoterapia w leczeniu raka gruczołu krokowego

Ważną metodą leczenia zachowawczego w przypadku choroby zaawansowanej jest terapia hormonalna raka prostaty, która polega na eliminowaniu androgenów endogennych lub blokowaniu receptorów androgenowych w komórkach raka.

Hormonoterapia raka gruczołu krokowego jest leczeniem pierwszego rzutu u pacjentów niekwalifikujących się do leczenia radykalnego. W takim przypadku zastosowanie hormonoterapii pozwala na opóźnienie progresji choroby, zapobiega ciężkim powikłaniom oraz łagodzi objawy towarzyszące postępującej chorobie jaką jest rak prostaty.

W przypadku wystąpienia zjawiska hormonooporności stosuje się najczęściej chemioterapię paliatywną.

Rak prostaty rokowania

Wyniki leczenia chorych na raka prostaty w Polsce odbiegają niekorzystnie od osiąganych w krajach Europy Zachodniej. Mimo takiego stanu rzeczy, należy podkreślić, iż rokowania w raku prostaty są generalnie dość dobre.

Według aktualnych danych odsetek 5-letnich przeżyć pacjentów z rakiem prostaty wynosi w Polsce około 67%, a w krajach Unii Europejskiej 83%.

Rokowania raka prostaty zależą od wielu czynników, począwszy od stopnia zaawansowania choroby i etapu na którym została zdiagnozowana, od skuteczności i właściwego doboru zastosowanej terapii, a także wieku i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Rokowania w raku prostaty mają związek z wskaźnikiem Gleasona. U pacjentów z niskim wskaźnikiem (2-4) rokowanie w raku gruczołu krokowego jest dobre. Wskaźnik Gleasona 7 lub więcej jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym. Wskaźnik 5 lub 6 uznaje się za pośredni.

Jak podkreślają eksperci podstawą do planowania leczenia oraz określenia rokowania w raku prostaty jest ustalenie stadium zaawansowania choroby. Przyjmuje się, że istnieją trzy grupy pacjentów mających odmienne rokowania:

• nowotwór ograniczony do gruczołu krokowego
• rak prostaty ograniczony do miednicy
• rak rozsiany – najgorsze rokowania

źródła: gladiator-prostata.pl, www.ecz-otwock.pl, www.pturol.org.pl