Badania epidemiologiczne w krajach zachodniej półkuli potwierdzają istotny (procentowy) wzrost zachorowań na nowotwory połączenia przełykowo-żołądkowego (EGJ). Za główną przyczynę takiego trendu uważa się rosnące występowanie nadwagi i refluksu żołądkowo-przełykowego oraz zmniejszanie się częstości infekcji H. pylori. Są to warunki sprzyjające do rozwoju tzw. przełyku Barretta – stanu przedrakowego gruczolakoraka dolnej części przełyku.

W poniższym artykule znajdziesz informacje na temat objawów, diagnostyki oraz leczenia onkologicznego choroby jaką jest gruczolakorak połączenia przełykowo-żołądkowego.

Gruczolakorak połączenia przełykowo-żołądkowego EGJ

Wśród ekspertów zajmujących się nowotworami układu pokarmowego brakuje zgody co do definicji i oceny stopnia zaawansowania nowotworów okolicy EGJ. Rozbieżności wynikają z położenia tych guzów na granicy przełyku oraz żołądka.

Według definicji WHO gruczolakoraki EGJ to guzy obejmujące granicę połączenia przełyku i żołądka.

Nowotwory, które w całości znajdują się powyżej lub poniżej linii połączenia przełykowo-żołądkowego definiuje się odpowiednia jako nowotwory przełyku lub nowotwory żołądka.

SPRAWDŹ: RAK ŻOŁĄDKA

Nowotwór połączenia przełykowo-żołądkowego – objawy i diagnostyka

Najczęstszy i najbardziej charakterystyczny objaw kliniczny dla nowotworu połączenia przełykowo-żołądkowego to dysfagia (trudność w przełykaniu pokarmów) – niezależni od stopnia dokuczliwości czy nasilenia.

Do innych symptomów towarzyszących rozwojowi nowotworów połączenia przełykowo-żołądkowego należą osłabienie, utrata masy ciała, nudności  i wymioty, objawy bólowe, dyspepcja.

W przypadku podejrzenia guza EGJ badaniem diagnostycznym z wyboru jest endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego. Badanie pozwala na potwierdzenie lub wykluczenie obecności guza, a przy tym umożliwia pobranie materiału do badania histopatologicznego. Endoskopia pozwala również na stwierdzenie zmian przedraowych, takich jak przełyk Barretta.

PRZEJDŹ DO: RAK PRZEŁYKU

Leczenie gruczolakoraka połączenia przełykowo-żołądkowego

Najważniejszym elementem leczenia gruczolakoraka połączenia przełykowo-żołądkowego jest zabieg chirurgiczny. Wykonanie radykalnej resekcji z osiągnięciem odpowiednich marginesów tkanek wolnych od nacieku nowotworu, wydaje się stanowić kluczowy czynnik powodzenia leczenia chirurgicznego.

Zdaniem ekspertów w leczeniu nowotworów obejmujących EGJ należy zwrócić szczególną uwagę na ocenę naciekania nowotworu wzdłuż przełyku oraz na dalsze części żołądka.

Kluczowym czynnikiem rokowniczym u pacjentów z rakiem połączenia przełykowo-żołądkowego jest obecność lub brak przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych. Wyjątkowa lokalizacja ogniska chorobowego sprawia, że należy spodziewać się przerzutów raka do węzłów chłonnych śródpiersia oraz jamy brzusznej.

Zgodnie z wytycznymi, u pacjentów należy rozważyć zasadność i korzyść z zastosowania chemioterapii okołooperacyjnej.

Chemioradioterapia w leczeniu gruczolakoraka EGJ jest wskazana po leczeniu chirurgicznym u chorych z zaawansowanym nowotworem, którzy nie byli leczeni według protokołu chemioterapii przed-/okołooperacyjnej.

PRZEJDŹ DO: NOWOTWORY UKŁADU POKARMOWEGO