W dniach 4-8 czerwca 2021 roku odbyła się wirtualna konferencja American Society of Clinical Oncology – ASCO 2021. Największe i najbardziej prestiżowe spotkanie onkologów z całego świata zorganizowano w tym roku online. O czym mówiono podczas ASCO 2021? Prezentujemy wybrane doniesienia z kongresu.

Kongres ASCO 2021 – doniesienia

  • Badanie III fazy OlympiA u pacjentek z BRCA-dodatnim HER2-ujemnym wczesnym rakiem piersi po leczeniu miejscowym oraz neoadjuwantowej/adjuwantowej chemioterapii porównujące roczną terapię olaparybem (300 mg 2xd.) vs placebo. Po medianie czasu obserwacji 2,5 lat HR dla IDFS w grupie olaparybu wyniósł 0,58, HR dla DDFS w grupie olaparybu wyniósł 0,57. Po 3-latach obserwacji 85,9% vs 77,1% pacjentek było bez objawów choroby inwazyjnej.
  • Badanie III fazy VISION u pacjentów z opornym na kastrację przerzutowym rakiem gruczołu krokowego potwierdziło skuteczność zastosowania 177 Lu-PSMA-617 (terapia radioligandowa) w skojarzeniu ze standardową terapią (SoC) vs SoC. Mediana rPFS wyniosła 8,7 mies. vs 3,4 mies. (p<0,001) W badanej grupie osiągnięto wydłużenie czasu przeżycia o 4 mies. (mediana OS wyniosła 15,3 mies. vs 11,3 mies.)
  • Badanie III fazy CheckMate 648 u pacjentów z zaawansowanym płaskonabłonkowym rakiem przełyku porównująca zastosowanie niwolumabu (NIVO) z ipilimumabem (IPI) lub niwolumabu z chemioterapią (5-FU + cisplatyna) vs chemioterapia w pierwszej linii leczenia. W grupie pacjentów z PD-L1 ≥1% mediana OS wyniosła 15,4 mies. dla schematu NIVO + chemo, 13,7 mies. dla schematu NIVO +IPI, 9,1 mies. dla samodzielnej chemioterapii. Schematy z immunoterapią okazały się bardziej skuteczne również dla pacjentów bez ekspresji PD-L1.
  • Badanie III fazy OUTBACK u pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem szyjki macicy (IB1, IB2, II, IIIB, IVA) porównujące samodzielną radiochemioterapię vs radiochemioterapia z adjuwantową chemioterapią (4 cykle karboplatyny z paklitakselem). Dodanie adjuwantowej chemioterapii nie poprawiło przeżycia całkowitego. 5-letni OS wyniósł 71% vs 72%.
  • Badanie III fazy KEYNOTE-564 u pacjentów z jasnokomórkowym rakiem nerki pośredniego lub wysokiego ryzyka porównujące nefrektomię vs nefrektomia z adjuwantową roczną terapią pembrolizumabem. 2-letni estymowany DFS wyniósł 68,1% vs 77,3%, 2-letni estymowany OS – 93,5% vs 96,6%.
  • Analiza trzech badań IMpower130IMpower132 oraz IMpower150 u pacjentów z niepłaskonabłonkowym rakiem płuca w IV stopniu zaawansowania z zastosowaniem atezolizumabu z chemioterpią ± bewacyzumab w pierwszej linii leczenia potwierdziła korelację pomiędzy wystąpieniem działań niepożądanych związanych z immunoterapią (irAEs) a wydłużeniem przeżycia całkowitego. Badanie III fazy JUPITER-02 u pacjentów z nawrotowym lub przerzutowym rakiem nosogardła porównujące dodanie toripalimabu (przeciwciało monoklonalne blokujące PD-1) do standardowej chemioterapii (gemcytabina z cisplatyną) vs standardowa chemioterapia w pierwszej linii leczenia. Mediana PFS wyniosła 11,7 mies. vs 8 mies.
  • Badanie III fazy ChekMate 816 u pacjentów z resekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (IB-IIIA) porównujące neoadjuwantowe zastosowanie niwolumabu z chemioterapię (dublet z platyną) vs chemioterapia. Patologiczna całkowita odpowiedź (pCR) wyniosła 24% vs 2,2%.
  • POLAR (Profile for the Omission of Local Adjuvant Radiation) – nowy 16- genowy test oceniający ryzyko nawrotu wczesnego, ER-dodatniego, HER2-ujemnego raka piersi. Test może posłużyć do wyselekcjonowania grupy pacjentek z niskim ryzykiem nawrotu, u której można pominąć radioterapię uzupełniającą. Badanie II fazy CONCEPT u pacjentek z HER2-ujemnym przerzutowym rakiem piersi porównujące zastosowanie kabazytakselu (6 cykli co 3 tyg.) vs paklitaksel (18 cykli co 1 tyg.) w pierwszej linii leczenia. Mediana PFS wyniosła 6,7 mies. vs 5,8 mies. (NS), ORR wyniósł 42% vs 37% (NS). Działania niepożądane częściej występowały w ramieniu z paklitakselem.
  • Płynna biopsja (ctDNA) wykonana po leczeniu miejscowym (chirurgia, radioterapia) u pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego może być czynnikiem predykcyjnym wznowy choroby.
  • Obiecujące dane z badania fazy IB u pacjentów z oligometastatycznym niedrobnokomórkowym rakiem płuca z zastosowaniem radioterapii stereotaktycznej na wszystkie zmiany przerzutowe w skojarzeniu z durwalumabem i tremelimumabem.
  • Kolejna analiza badania STARS porównująca lobektomię z usunięciem węzłów chłonnych śródpiersia (L-MLND) vs radioterapia stereotaktyczna (SABR) u pacjentów z resekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca w I stopniu zaawansowania potwierdziła, że radioterapia stereotaktyczna jest nie gorszą opcją niż L-MLND.
  • Rozpoznanie procesu umierania u chorych na nowotwory jest trudne. Chorzy i ich rodziny często nie zdają sobie sprawy, z rozpoczęcia końcowej fazy choroby, w związku z tym nie widzą potrzeby przygotowania się na nadchodzącą śmierć i pożegnanie z bliskimi. W badaniu zaprezentowanym na tegorocznym kongresie Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej sprawdzono, jak zmieniają się metabolity w moczu u chorych na raka płuca w ostatnich tygodniach życia. Przebadano 234 próbki moczu od 112 chorych; zidentyfikowano 90 metabolitów, których zawartość zmienia się w ciągu ostatnich tygodni lub dni życia. Po analizie stworzono model wykorzystujący 21 metabolitów, który pozwala przewidzieć ryzyko zgonu w ciągu 28 dni z dokładnością do 88%.
  • Podczas tegorocznego kongresu ASCO zaprezentowano wyniki retrospektywnej analizy 1187 chorych na raka piersi w I lub II stopniu zaawansowania, leczonych w badaniu klinicznym SweBCG 91 RT. Były (T1-2N0M0). W badaniu tym oceniano efekt dodania pooperacyjnej radioterapii do zabiegu oszczędzającego. Okazało się, że napromienianie nie przynosi w tej grupie chorych korzyści w czasie całkowitego przeżycia, ale znamiennie zmniejsza ryzyko miejscowo-regionalnej wznowy. Do obecnej analizy włączono chore z estrogenowo dodatnim i HER2 ujemnym podtypem raka piersi, które nie otrzymały uzupełniającego leczenia systemowego (chemioterapii lub hormonoterapii). Profilowanie genowe guzów nowotworowych pozwoliło na zidentyfikowanie 16-genowego profilu nazwanego POLAR (Profile for the Omission of Local Adjuvant Radiation). Chore zakwalifikowane na podstawie tego profilu do grupy niskiego ryzyka, pomimo braku pooperacyjnej radioterapii miały tylko 7% ryzyko miejscowo-regionalnej wznowy. Dodatkowo w grupie tej nie wykazano korzyści z zastosowania pooperacyjnego napromieniania. U kobiet wysokim ryzykiem miejscowo-regionalnej wznowy wg profilu POLAR zastosowanie radioterapii, zmniejszało ryzyko nawrotu aż o 57%.

źródła: Newsletter Kliniczny Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, newsletter Onkoserwis PLWzR

PRZEJDŹ DO: NAJNOWSZE WIADOMOŚCI